Sygnały przypisywane meteorowi okazały się wibracjami ciężarówki

Fot. Adobe Stock
Fot. Adobe Stock

Zapisy fal dźwiękowych przypisywane meteorytowi, który spadł w roku 2014 na północ od Papui Nowej Gwinei okazały się zapisem wibracji przejeżdżającej w pobliżu ciężarówki - informuje „Science Daily”.

Po tym, jak meteor wszedł w atmosferę ziemską nad zachodnim Pacyfikiem w styczniu 2014 r., zdarzenie to powiązano z wibracjami gruntu zarejestrowanymi na stacji sejsmicznej na wyspie Manus w Papui-Nowej Gwinei.

W 2023 r. na dnie oceanu, w pobliżu miejsca, w którym, jak przypuszczano, spadły fragmenty meteorytu zidentyfikowano materiały pochodzenia „pozaziemskiego i technologicznego” (inaczej mówiąc, uznano je za wytwory obcej cywilizacji).

Wyjaśnieniem zagadki zajął się zespół Benjamina Fernando z Johns Hopkins University. Według Fernando błędnie zinterpretowano dane, a meteor wszedł do atmosfery w innym miejscu niż się wydawało. Jego zespół nie znalazł dowodów na istnienie fal sejsmicznych emitowanych przez meteor.

„Sygnał zmieniał z biegiem czasu kierunek, dokładnie dopasowując się do drogi biegnącej obok sejsmometru” – powiedział Benjamin Fernando, sejsmolog planetarny w Johns Hopkins, który kierował badaniami. „Naprawdę trudno jest odebrać sygnał i potwierdzić, że nie pochodzi on od czegoś. Możemy jednak pokazać, że istnieje wiele takich sygnałów i pokazać, że mają one wszystkie cechy, których oczekiwalibyśmy od ciężarówki, a nie ma żadnych z cech, których oczekiwalibyśmy od meteoru” - dodał.

W świetle nowych ustaleń są wątpliwości czy, jak powszechnie donoszono, materiały wydobyte w roku 2023 z oceanu pochodzą z tego meteorytu. „Lokalizacja kuli ognia znajdowała się w rzeczywistości bardzo daleko od miejsca, do którego udała się ekspedycja oceanograficzna, aby odzyskać fragmenty meteorów” – zaznaczył Fernando.

Wykorzystując dane ze stacji w Australii i Palau, zaprojektowanych do wykrywania fal dźwiękowych podczas testów nuklearnych, zespół Fernando zidentyfikował bardziej prawdopodobną lokalizację meteorytu, ponad 160 km od początkowo badanego obszaru. Badacze doszli do wniosku, że materiały wydobyte z dna oceanu to drobne, zwykłe meteoryty lub cząstki powstałe z innych meteorytów uderzających w powierzchnię Ziemi, zmieszane z zanieczyszczeniami ziemskimi.

„Cokolwiek znaleziono na dnie morskim, jest całkowicie niezwiązane z tym meteorem, niezależnie od tego, czy była to naturalna skała kosmiczna, czy kawałek obcego statku kosmicznego – chociaż mocno podejrzewamy, że nie byli to kosmici” – dodał Fernando.

Autorzy badań zaprezentują swoje odkrycia 12 marca na konferencji Lunar and Planetary Science Conference w Houston (USA).(PAP)

Paweł Wernicki

pmw/ agt/

Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.

Czytaj także

  • Vespa velutina. Fot. Adobe Stock

    Kolejny gatunek azjatyckiego szerszenia pojawił się w Europie

  • Obraz gwiazdy WHO G64 w Wielkim Obłoku Magellana. Po lewej rzeczywisty obraz uzyskany dzięki interferometrii, a po prawej opracowana na jego podstawie wizja artystyczna. Do obserwacji wykorzystano interferometr VLTI należący do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). Źródło: ESO/K. Ohnaka et al., L. Calçada.

    Uzyskano pierwszy szczegółowy obraz gwiazdy spoza Drogi Mlecznej

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

newsletter

Zapraszamy do zapisania się do naszego newslettera