Teleskop uchwycił jasne centrum, bogaty w gwiazdy dysk oraz otaczające galaktykę mgliste, półprzezroczyste halo.

Astronomów szczególnie zainteresowało galaktyczne centrum. Kryje ono bowiem, jak to określili, „gargantuiczną” czarną dziurę o masie 65 milionów mas Słońca.

Spiralną drogą spada na nią tworzący dysk gaz rozgrzewając się w czasie nabierania coraz większej prędkości obrotowej. Rozgrzewa się on do tego stopnia, że świeci w szerokim zakresie fal elektromagnetycznych – od podczerwieni, przez światło widzialne, aż po promieniowanie rentgenowskie.

Światło widzialne pochodzące z jądra galaktyki jest niestety blokowane przez pas pyłu.

Jednak wyjątkowa rozdzielczość Teleskopu Hubble’a pozwala uzyskać szczegółowy obraz interakcji między stosunkowo małym aktywnym jądrem galaktycznym i resztą galaktyki.

To informacje kluczowe dla zrozumienia supermasywnych czarnych dziur obecnych w galaktykach znacznie bardziej odległych niż IC 4709, gdzie rozdzielenie tak drobnych szczegółów nie jest możliwe.

Naukowcy oczekują, że dodatkowych danych na temat jądra galaktyki IC 4709 oraz innych galaktyk dostarczy teleskop NASA SWIFT dzięki obserwacjom w świetle widzialnym, ultrafioletowym oraz w zakresie promieni X. Wspomóc go może europejski satelita Euclid.

Obserwacje mają pomóc dokładniej zrozumieć czarne dziury i ich wpływ na galaktyki. (PAP)

Marek Matacz

mat/ agt/