Jak przekazał portugalskim mediom Alexandre Machado, pracownik działającego na tej uczelni Instytutu Historii, Terytoriów i Wspólnot, udało się ustalić orientacyjne miejsca ich zatonięcia. Badacze przeprowadzili analizę dokumentów historycznych, która objęła wspomnienia i relacje świadków współczesnych katastrofom morskim u brzegów Portugalii kontynentalnej, a także jej dwóch archipelagów – Madery i Azorów.

Kierujący badaniem historyk wyjaśnił, że analizę prowadzono na podstawie stworzonej bazy danych wraków zalegających na dnie Atlantyku u brzegów Portugalii. Spis ten, jak dodał, liczy łącznie 8620 okrętów.

Około 7500 zatopionych wraków znajduje się u brzegów Portugalii kontynentalnej, około 1000 w rejonie Azorów oraz 120 u brzegów archipelagu Madery.

Machado wyjaśnił, że najstarsze statki, które zostały uwzględnione na liście wraków przez Uniwersytet Nowy w Lizbonie, to jednostki, które zatonęły po 1500 r. Dodał, że dokumenty z początku XVI w. są najstarszymi, z których korzystano przy sporządzeniu spisu zatopionych u brzegów Portugalii jednostek pływających.

Według Machado jednym z najstarszych jest hiszpański statek Nuestra Senora del Rosario zbudowany w 1589 r. Portugalski historyk twierdzi, że zgodnie z dokumentacją podczas ostatniego rejsu zakończonego u brzegów portugalskiej miejscowości Troia na pokładzie tej jednostki znajdowało się 22 tony złota i srebra.

Historyk wyjaśnił, że część lokalizacji zatopionych okrętów potwierdził osobiście podczas nurkowania.

Zastrzegł, że znalezienie cennych przedmiotów w miejscu zalegających wraków utrudnia jednak fakt, że w ciągu stuleci zostały one przysypane zalegającym na dnie oceanu piaskiem.

Z Lizbony Marcin Zatyka (PAP)

zat/ agt/