Historia i kultura

Naukowcy: na Syberii są dwie wsie, w których mieszkają Mazurzy

Fot. Fotolia
Fot. Fotolia

W południowej Syberii, w Chakasji, w dwóch wsiach Aleksandrówce i Znamience, żyją Mazurzy. Ich pradziadowie dobrowolnie przyjechali na Syberię pod koniec XIX w. O ich losach rozmawiano we wtorek na konferencji naukowej w Olsztynie.

„Mieszkańcy tych wsi mówią, że są Polakami, ale od razu zastrzegają, że są Mazurami. To ich określa. Mówią do dziś po polsku z elementami mazurskiej gwary, są protestantami, do dziś niektórzy z nich mają zachowane po dziadkach i pradziadkach przedmioty np. koc przywieziony z Mazur” – opowiadał o mieszkańcach Aleksandrówki i Znamienki Sergiusz Leończyk. Leończyk jest naukowcem i działaczem polonijnym w Republice Chakasji – krainie w południowej części Syberii, gdzie leżą obie mazurskie wsie.

Leończyk badając syberyjskie archiwa i rozmawiając z mieszkającymi na Syberii Mazurami ustalił, że Mazurzy dobrowolnie wyjechali na Syberię na przełomie XIX i XX wieku.

Wtedy władze Rosji prowadziły na ziemiach polskich akcję propagandową, która zachęcała Polaków do dobrowolnego osiedlania się na Syberii. Zdaniem Leończyka od 1885 do 1914 roku z ziem polskich (siedlecczyzna, lebelszczyzna, oraz Kresy: Wilno, Grodno, czy Wołyń) wyjechało w sumie 36 tys. osób. W tym Mazurzy, którzy na Syberię trafiali via Wołyń.

„Potomek jednego z Mazurów mówił mi, że dziadek nie chciał wyjeżdżać za pracą do Niemiec, bo nie czuł się Niemcem. Wybrał Syberię, a wielu pojechało wtedy do Brazylii” – mówił Leończyk.

W 1897 roku Mazur Aleksander Kiersz założył istniejącą do dziś wieś Aleksandrówka. Jej mieszkańcy przez lata utrzymywali się z roli: siali pszenicę i żyto oraz len, z wełny owiec tkali ubrania. Z ustaleń Leończyka wynika, że początkowo w samej Aleksandrówce mieszkało 1230 Mazurów, którzy na Syberii podtrzymywali swoje tradycje, zwyczaje oraz wyznanie protestanckie, któremu wierni są do dziś.

Oprócz Aleksandrówki Mazurzy mieszkali na Syberii także w kilku innych wsiach, np. Kresławce, czy Wilejce ale wsie te nie przetrwały do dziś – ich mieszkańcy wyjechali do miast, a część wróciła do Polski. Jedynie po wojnie część mieszkańców Aleksandrówki założyła kolejną wieś – Znamienka.

„Społeczności obu wsi są gościnne, ale dość zamknięte. Kultywują pamięć o Mazurach, w Aleksandrówce jako jedynej wsi w Federacji Rosyjskiej w szkole językiem wykładowym jest polski. W innych szkołach jest on jedynie fakultatywny” – powiedział Leończyk. Podkreślił, że mieszkający na Syberii Mazurzy nie chcą wraca do Polski, na Mazury. Syberię uważają za swój dom.

Konferencji o Mazurach na Syberii towarzyszyła wystawa olsztyńskiego IPN o migracji grup narodowych i etnicznych w warmińsko-mazurskim po II wojnie światowej.

PAP - Nauka w Polsce

jwo/

Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.

Czytaj także

  • Karol Beyer, Muzeum Narodowe w Warszawie. Źródło: Wikipedia/ domena publiczna

    160 lat temu otwarto w Warszawie most Kierbedzia, pierwszą stałą przeprawę przez Wisłę

  • 20.11.2024. Prezentacja zatrzymanego przez służby skarbu z okresu epoki brązu, 20 bm. w przestrzeni wystawy stałej „Świt Pomorza. Kolekcja starożytności pomorskich” Muzeum Narodowego w Szczecinie – Muzeum Tradycji Regionalnych, 20 bm. Znaleziony podczas nielegalnych poszukiwań zabytków w Gryfinie skarb został zatrzymany przez policjantów z Komendy Wojewódzkiej Policji w Szczecinie oraz pracownicy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Szczecinie. Odnaleziony zespół zabytków składa się z kilkudziesięciu przedmiotów wykonanych z brązu. Są to głównie ozdoby i elementy uprzęży końskiej, ale także broń, narzędzia oraz inne drobne przedmioty. Znalezisko datuje się na V okres epoki brązu (lata ok. 900-750 p.n.e). (jm) PAP/Marcin Bielecki

    Szczecin/ Zaprezentowano skarb z Gryfina; znalazca nadal poszukiwany

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

newsletter

Zapraszamy do zapisania się do naszego newslettera