Repozytorium powstało przy Centrum Doskonałości NIWA (Naukowej Infrastruktury Wytwarzania Aplikacji) PG.

Jak poinformował PAP dr inż. Tomasz Boiński z Centrum, w bazie można umieścić dowolne pliki, które mają wartość naukową. Mogą to być publikacje (w tym np. artykuł naukowy, rozdział książki czy też rozprawy doktorskie), projekty architektoniczne, schematy układów elektronicznych, oprogramowanie czy utwory audio i wideo.

Boiński wyjaśnił, że swoje własne materiały mogą też umieszczać w repozytorium firmy. „Oczywiście projekt jest skierowany głównie do pracowników i studentów uczelni, ale jeśli ktoś z zewnątrz będzie chciał zamieścić wartościowy pod względem naukowym materiał, to nie ma przeszkód” – powiedział PAP Boiński.

Repozytorium ma służyć przede wszystkim prezentacji osiągnięć naukowych politechniki, ale też promować ten dorobek na całym świcie (zasoby repozytorium są indeksowane przez najważniejsze wyszukiwarki, w tym Google, Yahoo, Bing, Google Scholar). W opinii pracowników politechniki, baza może też być dobrym miejscem dla firm do poszukiwania specjalistów w konkretnych dziedzinach.

Osoba zamieszczająca dany materiał w bazie ma możliwość przypisania mu jednej z kilku licencji określających, w jakim stopniu i na jakich warunkach ewentualni użytkownicy mogą korzystać z danego materiału.

Boiński zaznaczył, że przed publikacją w repozytorium materiały będą weryfikowane przez zespół Centrum pod względem formalnym. Moderatorzy sprawdzą m.in. czy widoczny w spisie materiałów repozytorium opis odpowiada jego treści.

Cyfrowe repozytoria działają już na kilku innych polskich uczelniach. Ma je m.in. Uniwersytet Warszawski, toruński Uniwersytet Mikołaja Kopernika czy Politechnika Wrocławska. „Wiele innych uczelni jest też właśnie na etapie przygotowań do uruchomienia własnych repozytoriów” – dodał Boiński. (PAP)

aks/ mki/

informacja pochodzi z serwisu PAP Technologie