Optymalne stężenie selenu, żelaza czy cynku może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka – wynika z prac prowadzonych na Pomorskim Uniwersytecie Medycznym w Szczecinie. W sierpniu lekarze zakończyli kolejny etap badań nad poziomem mikro- oraz makroelementów i ryzykiem choroby nowotworowej.
„Dzięki prowadzonym projektom wiemy już, jaki jest optymalny poziom dla człowieka selenu, żelaza, miedzi, cynku czy metali ciężkich” - powiedział PAP prof. Jan Lubiński z Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, prowadzący projekty naukowe w Zakładzie Genetyki i Patomorfologii.
„Staramy się wyznaczyć właściwe stężenia poszczególnych substancji w organizmie, a także takie, w których ryzyko wystąpienia raków jest największe. Chcemy oszacować wpływ tych związków na wyniki leczenia. Kolejnym etapem są badania, w których próbujemy wyrównywać niekorzystne poziomy substancji przez ich suplementację. Dzięki temu określimy ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej a także szansę jej wyleczenia” - wyjaśnia.
Prof. Lubiński powiedział, że jednym z najnowszych wyników badań, które już zostały zgłoszone do opatentowania, dotyczą korelacji stężenia selenu i metalów ciężkich.
„Wiemy, że poziom powyżej 13 mcg (mikrogramów) ołowiu na litr surowicy wiąże się z trzykrotnie większym ryzykiem wystąpienia choroby nowotworowej. Rekomendowany przez nas poziom selenu w wysokości 85 mcg neutralizuje tę sytuację, kiedy stężenie ołowiu nie przekracza 20 mcg. Przy większych wartościach należy suplementować selen w stosunku od 3,25 do 5,25. Według naszej wiedzy, są to jedyne takie badania na świecie” - dodaje.
„Kolejne badania potwierdziły zależność niskiego poziomu żelaza na wysokie ryzyko wystąpienia raka jelita grubego. W przypadkach małego stężenia tego pierwiastka wysyłam pacjentów na kolonoskopię. Niejednemu uratowaliśmy dzięki temu życie” - wyznaje.
Jak dodaje prof. Lubiński, ważnym odkryciem jest uznanie stężenia mikroelementów jako czynnika prognostycznego. „W połowie czerwca br. zakończyliśmy badania dotyczące raka krtani. Wśród pacjentów tylko 25 proc. miało poziom selenu w normie. Pozostałym, którzy mieli niższe wartości, ryzyko zgonu w ciągu 5 lat wzrastało 10-krotnie. Według nas stężenie selenu to ważny czynnik decydujący o wynikach leczenia” - tłumaczy.
Obecnie w Szczecinie trwają badania kliniczne poświęcone pacjentom niskoselenowym. „Część chorych otrzymuje selen, część placebo. Wierzymy, że nasze wyniki pomogą w leczeniu pacjentów. Chemioterapia, radioterapia i chirurgia są bardzo ważne, ale równie ważny jest też stan ogólnoustrojowy pacjentów. Do czynników, które to opisują na pewno należy selen. Jest to bardzo ważny marker prognostyczny” - powiedział.
Jak zaznacza Lubiński, już wkrótce jego zespół badawczy będzie miał wyniki dotyczące ryzyka występowania raka płuc, jelita grubego, prostaty, trzonu i szyjki macicy. „Co roku nowych zachorowań na nowotwory w Polsce jest ponad 100 tys. Przy wprowadzeniu naszych efektów badań mogło by być trzy razy mniej. Patrzę na nasze wyniki z entuzjazmem, ale wiem też, że badania będą trwały jeszcze wiele lat” - podkreśla profesor.
PAP - Nauka w Polsce
mzb/ jbr/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
