Naukowcy z Florida Atlantic University zauważyli pozytywne zmiany u niemowląt, które mają bliski kontakt z ciałem matki.

Badacze z pomocą elektroencefalografu sprawdzali aktywność mózgów terminowo urodzonych dzieci. Oprócz tego mierzyli poziom oksytocyny (hormon promujący więzi międzyludzkie) i kortyzolu (tzw. hormon stresu) u dzieci i u matek.

W ramach eksperymentu cześć mam utrzymywała kontakt z dzieckiem typu "skóra do skóry" (tzw. kangurowanie) przez godzinę dziennie, przez 6 tygodni. Trzymały dziecko blisko klatki piersiowej tak, że jego odkryta skóra dotykała do skóry matki. Kobiety z grupy kontrolnej używały natomiast specjalnej poduszki nawet przy karmieniu dzieci.

„Chcieliśmy dowiedzieć się, czy wystawienie na bodźce dotykowe w czasie kangurowania zwiększy poziom oksytocyny i obniży aktywność kortyzolu u dzieci” - mówi współautorka badania prof. Nancy Aaron Jones. „Chcieliśmy także sprawdzić, czy kangurowanie wpłynie na poziom oksytocyny u matek, co ma ważny wpływ na ryzyko depresji poporodowej” - dodaje badaczka.

Wyniki opublikowane na łamach pisma „Behavior and Development” pokazują wyraźny wpływ bliskiego kontaktu z matką na dziecko oraz na kobietę. Lewa strona przedniej części mózgów dzieci (związana z wyższym myśleniem i kontrolą emocji) wydaje się być stymulowana w czasie kangurowania. Do tego rośnie ilość oksytocyny u matki i dziecka, a maleje stężenie kortyzolu.

„Urodzone po pełnej ciąży dzieci i ich matki prawdopodobnie skorzystają z pozytywnych wzajemnych interakcji doświadczanych w wydłużonym czasie kangurowania” - rezultaty podsumowuje prof. Jones.

Więcej informacji na stronach:

https://www.eurekalert.org/pub_releases/2020-03/fau-mst032420.php

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0163638319301365?via%3Dihub (PAP)

mat/ ekr/