Naukowcy z Uniwersytetu Exeter (UE) zbadali szerszenie azjatyckie (Vespa velutina), analizując gniazda na terenie Francji, Hiszpanii, na wyspie Jersey oraz na terenie Wielkiej Brytanii. Jest to gatunek inwazyjny, obecny w większości krajów Europy Zachodniej. W ramach prób zwalczania tego gatunku służby niszczą gniazda szerszeni.

Aby lepiej poznać dietę tych drapieżnych owadów, naukowcy badali zawartość przewodu pokarmowego ponad 1,500 larwalnych postaci szerszenia. Pokarm jest im dostarczany przez polujące, dorosłe osobniki.

Aby określić, do jakich gatunków należą szczątki owadów obecnych w jelitach szerszeni, wykorzystali metodę określaną jako głębokie sekwencjonowanie (deep sequencing). Ostatecznie naukowcy ustalili, że V.velutina polują m.in. na pszczoły, osy, muchy, chrząszcze, motyle dzienne i ćmy oraz pająki.

Gatunkiem najczęściej stwierdzanym w diecie szerszenia była europejska pszczoła miodna - jej szczątki znajdowano w próbkach ze wszystkich gniazd i w jelitach niemal wszystkich larw. Jednak dieta szerszeni jest o wiele szersza.

"Wiemy o tym, że szerszenie azjatyckie polują na pszczoły miodne, ale do tej pory nie zbadano jeszcze w pełni ich diety - mówi główna autorka analiz, Siffreya Pedersen. - Dieta różniła się mocno zależnie od pory roku i regionu, świadcząc o tym, że są to bardzo elastyczne drapieżniki".

Badaczka podkreśliła, że na populacje większości owadów rodzimych negatywnie wpływają różne mechanizmy, np. niszczenie siedlisk przyrodniczych czy zanieczyszczenie chemiczne. "Zwiększanie zasięgu występowania szerszenia azjatyckiego to dodatkowe zagrożenie" - zauważyła.

Wśród 50 gatunków najczęściej stwierdzanych w diecie, 43 to gatunki owadów zapylających, w tym - trzech najważniejszych zapylaczy obecnych w Europie: pszczoły miodne, trzmiel ziemny i trzmiel kamiennik.

Pedersen przypomniała, że owady te odgrywają w ekosystemach kluczową rolę, gwarantując ich sprawne funkcjonowanie: zapylają rośliny, przyczyniają się do rozkładu materii i kontroli szkodników.

"Nasze badanie dostarcza dodatkowych istotnych dowodów dotyczących zagrożenia związanego z obecnością szerszeni azjatyckich w Europie" - dodaje dr Peter Kennedy z Environment and Sustainability Institute na UE.

W jelitach larw szerszeni naukowcy zidentyfikowali 1 449 "jednostek taksonomicznych". Ponad połowa tych jednostek to konkretne gatunki. W przypadku pozostałych szczątków tak dokładny opis nie był możliwy (szczątki owadów można zakwalifikować jedynie do bardziej ogólnych jednostek taksonomicznych, np. do rodziny, rodzaju albo rzędu). Dlatego precyzyjna liczba gatunków w próbkach nie jest pewna.

Wyniki opisano na łamach "Science of The Total Environment". (PAP)

zan/ agt/