Miłośnicy steków dobrze znają „marmurkowy” wygląd najwyższej jakości japońskiej wołowiny Kobe, pochodzącej od bydła rasy Wagyu. Wygląda tak, bo jest równomiernie przerośnięta tłuszczem, co zapewnia jej delikatność i wyjątkowy smak, za który znawcy gotowi są dużo zapłacić. Jednocześnie mięso to uważane jest za wyjątkowo zdrowe.

Hodowcy bydła osiągają pożądany efekt dzięki z natury niewielkim, utrudniającym zażywanie ruchu miejscowym pastwiskom, bezstresowym warunkom, certyfikowanej ekologicznej karmie, masażom z użyciem sake, pojeniu piwem, a nawet puszczanej w oborach muzyce klasycznej.

Jednak człowiek, którego struktura mięśni przypominałaby wołowinę Kobe, miałby problemy. Stan znany jako śródmięśniowa tkanka tłuszczowa (IMAT) jest od dawna uznawany przez naukowców za znaczący wskaźnik złego stanu zdrowia.

IMAT ma związek między innymi z otyłością, cukrzycą typu 2, chorobami nerwowo-mięśniowymi (w tym dystrofią mięśniową Duchenne'a) oraz chorobami neurodegeneracyjnymi, takimi jak SLA. W niektórych przypadkach można nawet śledzić postęp choroby na podstawie ilości tłuszczu w tkance mięśniowej.

„Chcieliśmy zrozumieć dokładną funkcję, jaką IMAT może odgrywać w zdrowiu mięśni – powiedział dr Daniel Kopinke, adiunkt w Katedrze Farmakologii i Terapii na University of Florida. - Teraz mamy dowody funkcjonalne, że jest on czynnikiem pogarszającym funkcję mięśni”.

Jak wykazały badania, tłuszcz śródmięśniowy działa jak fizyczna bariera, utrudniająca proces gojenia i regeneracji, który zazwyczaj następuje po urazie mięśnia. Zespół Kopinke opracował model genetyczny o nazwie mFATBLOCK, który pozwolił naukowcom uszkodzić mięsień, zapobiegając jednocześnie infiltracji IMAT.

Gdy w mięśniu obecne były komórki tłuszczowe, włókna mięśniowe nie mogły się prawidłowo formować i rozwijać. Obecność tkanki tłuszczowej prowadziła do zdezorganizowanego i chaotycznego procesu gojenia, który ostatecznie skutkował mniejszymi, słabszymi włóknami mięśniowymi. Otłuszczony mięsień nie był w stanie wytworzyć takiej samej siły, jak zdrowy.

Tam gdzie przestrzeń zajmują komórki tłuszczowe, włókna mięśniowe nie mogą rosnąć. Jeśli wzrost komórek tłuszczowych nie był hamowany, z czasem tkanka tłuszczowa ostatecznie stanowiła nawet 12 proc. całej tkanki mięśniowej.

Na szczęście ilość tłuszczu śródmięśniowego można zmniejszyć w ten sam sposób, co w przypadku ogólnej utraty wagi: zużywając więcej energii niż jej otrzymuje, organizm jest zmuszony do kurczenia komórek tłuszczowych, także w mięśniach. To otwiera drogę włóknom mięśniowym do regeneracji i wzrostu.

„Jeśli zmniejszysz obszar zajmowany przez komórki tłuszczowe w mięśniach, włókna mięśniowe będą miały więcej miejsca na wzrost” – podkreślił Kopinke.

Wyniki jego badań wskazują, że w chorobach i urazach mięśni czy przy utracie masy mięśniowej związanej z wiekiem można by nie tylko promować wzrost mięśni, ale także usuwać fizyczne blokady spowodowane przez tkankę tłuszczową.

„Umożliwiając włóknom mięśniowym prawidłową regenerację, możemy przywrócić ich funkcje i poprawić siłę u milionów osób dotkniętych tymi wyniszczającymi schorzeniami” – wskazał Kopinke.

Paweł Wernicki (PAP)

pmw/ agt/