Zbiór prezentowany na Wydziale Nauk o Ziemi i obejmuje około 50 reprodukcji map terenów leśnych w zmieniającym się w ciągu dwóch wieków obrębie granic Polski.

"Chcieliśmy pokazać, jak mapy zmieniały się w czasie. To jest cała ewolucja kartografii – nie tylko leśnej. Wcześniej mapy te były znane bardzo wąskiemu gronu osób: leśnikom, kartografom, muzealnikom. Wystawa umożliwia zaprezentowanie ich nawet kilku tysiącom osób" – powiedział PAP w środę kustosz wystawy Artur Sawicki z Instytutu Badawczego Leśnictwa.

Najstarszą reprodukcją na wystawie są opisy urządzeniowe z 1794 r., które pomagały planować gospodarkę leśną. Można też zobaczyć m.in. "Mappę Leśnictwa Kozienickiego" z 1810 r. i "Mapę Leśnictwa Koronnego Warszawa" z 1818 r.

Jak powiedział kustosz wystawy, pierwsze mapy wspomagające prowadzenie gospodarki leśnej to odręczne, kaligrafowane rysunki.

"Każda mapa wówczas to było małe arcydzieło, posiadające swojego autora. Obecnie są mapy numeryczne, w zapisie elektronicznym, zestandaryzowane, wszystkie wyglądają mniej więcej podobnie. Wówczas były to dzieła sztuki" – podkreślił Sawicki. Dodał, że prezentowane na wystawie reprodukcje są zróżnicowane tematycznie.

"Przede wszystkim są to mapy przeglądowe, aby zorientować się w drzewostanach, podgatunkach i wieku, ale są też mapy tematyczne, na przykład ochroniarskie, pokazujące opryski na szkodliwe owady" - opisał kustosz.

Uzupełnieniem map jest ekspozycja narzędzi służących do ich sporządzania, m.in. podziałki transwersalnej – przyrządu pomocnego przy precyzyjnym mierzeniu odległości na mapach, czy planimetru – narzędzia do pomiaru powierzchni na mapach gospodarczych.

Wystawę będzie można oglądać do 8 czerwca na Wydziale Nauk o Ziemi Uniwersytetu Szczecińskiego.

PAP - Nauka w Polsce, Elżbieta Bielecka

emb/ agt/