Odkrycia dokonano w ramach prowadzonego od trzech lat projektu ANDELS+CLASH Supernova Project. Polega on na tym, że naukowcy wykonują obserwacje w podczerwieni w poszukiwaniu supernowych, a następnie używają obserwacji spektroskopowych do zweryfikowania dystansu do odkrytego obiektu. Badacze chcą znaleźć jak najwięcej supernowych typu Ia i sprawdzić, czy ich własności nie zmieniały się w ciągu trwającej prawie 14 miliardów lat historii Wszechświata. Technika obserwacji opiera się na wykonywaniu wielu zdjęć w odstępach co 50 dni.

Do tej pory w ramach projektu odkryto ponad 100 supernowych wszystkich typów, w odległościach od 2,4 do 10 miliardów lat świetlnych. Wśród tej próbki jest osiem supernowych typu Ia, w odległościach przekraczających 9 miliardów lat świetlnych.

Najdalszą jest supernowa, która otrzymała oznaczenie SN UDS10Wil, która również należy do typu Ia (i jest najdalszym dostrzeżonym obiektem tego typu). Supernowe typu Ia są bardzo ważne dla astronomii, gdyż naukowcy używają ich do wyznaczania odległości w odległym kosmosie. Dystans do SN UDS10Wil wynosi ponad 10 miliardów lat świetlnych (przesunięcie ku czerwieni z = 1,914).

Wstępne wyniki zespołu, kierowanego przez Davida O. Jonesa z Johns Hopkins University w Baltimore, Maryland (USA), sugerują, że częstotliwość wybuchu supernowych typu Ia znacząco spadła w okresie od 7,5 do 10 miliardów lat temu. Rezultaty zostały opisane w artykule, który ukaże się w maju w „The Astrophysical Journal”. (PAP)

cza/ agt/