Paulo Manzig z Universidade do Contestado w Brazylii i jego współpracownicy znaleźli kości w warstwach skał, których pochodzenie datuje się na kredę. Już wcześniej odkryto tam szczątki pterozaura.

Tym razem kości reprezentują całą grupę osobników młodych i dorosłych. Rozpiętość ich skrzydeł sięgała od nieco ponad pół metra do 2,35 m.

Odkrywcy sugerują, że gatunek był typowo stadny, a jego przedstawiciele żyli w koloniach. Prawdopodobnie już bardzo młode osobniki potrafiły latać.

Po wstępnych analizach naukowcy orzekli, że kości reprezentują nowy gatunek pterozaura, nazwany C.dobruskii. W porównaniu z innymi pterozaurami żył on w okolicach najbardziej wysuniętych na południe.

Od innych, szybujących gadzich kuzynów, wyróżniało go kilka cech, m.in. obecność rozrośniętych elementów kości, wrastających do otworu w czaszce, czy istnienie owalnego zagłębienia w kości na powierzchni żuchwy. Gady młode i starsze różniły się głównie wielkością i kątem, pod jakim z czubka głowy sterczał im kostny grzebień. U młodych był on prawdopodobnie niepozorny i mocno nachylony, u starszych powiększał się i silniej odstawał.

Bogactwo szczątków pozwala badaczom wnioskować na temat pokrewieństwa zwierząt z innymi wymarłymi gadami i ustalić, jak rozwijały się i dojrzewały poszczególne osobniki. (PAP)

zan/ agt/