Naukowcy z National Institutes of Health (USA) obserwowali odchudzające się osoby, biorąc pod uwagę każdy kąsek, każdy wysiłek i każdy oddech. Początkowo 19 otyłych otrzymywało 2700 kalorii na dobę. Następnie przez dwa tygodnie liczbę kalorii zmniejszono o 1/3, ograniczając w jednej grupie spożycie węglowodanów, a w drugiej – tłuszczów.

Naukowcy analizowali zawartość tlenu i dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu oraz azotu w moczu, aby precyzyjnie ocenić procesy chemiczne zachodzące w organizmach badanych. Ograniczenie liczby kalorii prowadziło od utraty tkanki tłuszczowej w obu grupach, jednak zmniejszenie spożycia tłuszczu okazało się skuteczniejsze niż w przypadku dostarczających tyle samo kalorii węglowodanów.

Po sześciu dniach diety w grupie ograniczającej tłuszcze masa tkanki tłuszczowej spadła przeciętnie o 463 gramy – czyli o 80 proc. bardziej niż w przypadku diety niskowęglowodanowej, która dała spadek masy ciała o 245 gramów.

Obecnie naukowcy analizują wyniki badań obrazowych mózgu, aby sprawdzić, w jaki sposób dieta wpłynęła na przyjemność związana z jedzeniem.

Według zwolenników diety niskowęglowodanowej obniża ona poziom insuliny, co z kolei prowadzi do uwalniania tłuszczu z komórek tkanki tłuszczowej. Jak wyjaśnia dr Kevin Hall, z National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases, takie zjawisko rzeczywiście zachodzi, jednak w przypadku ograniczania spożycia tłuszczu efekt jest większy. Nie ma zatem "metabolicznego” powodu, aby wybierać dietę niskowęglowodanową.

Jednak w rzeczywistych warunkach, gdy dieta nie jest tak ściśle kontrolowana, część osób może chudnąć bardziej na diecie niskowęglowodanowej. Ludzie powinni stosować taką niskokaloryczną dietę, jak im najbardziej odpowiada, ponieważ odchudzanie to proces długotrwały. Zalecane są „zdrowe” węglowodany o niskim indeksie glikemicznym – na przykład produkty z pełnego ziarna.(PAP)

pmw/ agt/