Przechylone filary, pęknięte schody i zsunięte kamienne sklepienia wśród świątyń z VII wieku w północno-zachodnich Indiach to znaki, które sejsmolodzy używają do rekonstruowania zasięgu i skali niektórych z największych w regionie historycznych trzęsień ziemi.

Naukowcy z Wadia Institute of Himalayan Geology dowodzą, że niszczące trzęsienia ziemi pozostawiają wyraźne ślady na dawnych budowlach. Przyjrzeli się zniszczeniom w obrębie świątyń, znajdujących się w indyjskim stanie Himachal Pradesh. Na tej podstawie ustalili, że budowle wokół miasta Chamba ucierpiały w czasie trzęsienia ziemi w 1555 r., natomiast te w rejonie miasta Bharmoir – uległy zniszczeniu w 1905 r.

Do tej pory badacze szacowali, że trzęsienia ziemi w stanie Himachal Pradesh w Indiach mogą osiągać siłę 7,5 w skali Richtera lub większą. Na podstawie analiz zniszczeń w obrębie świątyń doszli do wniosku, że te ucierpiały w czasie trzęsień ziemi o sile 7,6 w skali Richtera (w 1555 r.) i 7,8 w skali Richtera (w 1905 r).

Badacze byli w stanie odróżnić w analizowanych budowlach ślady po trzęsieniach ziemi, gdyż te są inne od tych związanych z powolną degradacją konstrukcji.

"W przypadku starzenia się i osiadania budynków nie ma regularnego wzorca zniszczeń" - mówi jeden z autorów artykułu, Mayank Joshi, który określa siebie jako "archeosejsmolog".

Naukowcy dokonali dokładnych pomiarów kierunków przechyłu elementów architektonicznych, ich nachylenia i pęknięć na budynkach. Swoje spostrzeżenia porównali z przekazami historycznymi na temat trzęsień ziemi. W ten sposób ustalili, która z katastrof najbardziej pasowała do opisu i następnie określili ich siłę. (PAP)

szz/ krf