Jak wskazują autorzy dwóch publikacji, prawdopodobnie dzięki mutacjom zwiększającym zdolność do zakażania komórek afrykańska epidemia eboli przybrała rekordowe rozmiary. W Gwinei, Liberii i Sierra Leone zachorowało 28 616 osób, z których zmarło 11 310.

Była to nie tylko największa epidemia eboli w historii – jej rozmiary były większe niż wszystkich dotychczasowych epidemii tej choroby razem. Wirusowi udało się przeniknąć na gęsto zaludnione obszary miejskie – na przykład do Monrovii w Liberii.

Naukowcy z University of Nottingham oraz University of Massachusetts przeanalizowali kod genetyczny wirusa Ebola pochodzącego z niemal 2000 próbek. Badania wykazały na powierzchni wirusa obecność zmian, ułatwiających mu przywieranie do ludzkich komórek, a co za tym idzie – zakażanie ich. Prawdopodobnie zmiany te powstały w ciągu pierwszych dwóch–trzech miesięcy epidemii.

Adaptacja ułatwiająca wirusowi zakażanie ludzi sprawiła, że trudniej mu zakażać swoich naturalnych gospodarzy – odżywiające się owocami nietoperze. Jednocześnie ludzie zakażeni zmutowanym wirusem byli bardziej narażeni na śmierć z tego powodu niż zakażeni pierwotnym szczepem.

Dotychczas powszechnie uważano, że po dłuższym kontakcie z ludźmi wirus Ebola stanie się mniej zabójczy, ponieważ pozostawienie gospodarza przy życiu sprzyjałoby rozprzestrzenianiu się choroby.(PAP)

pmw/ agt/