Delfiny to ssaki pod wieloma względami podobne do ludzi. Choć one żyją w wodzie, a my na lądzie, łączy nas m.in. wiele wspólnych białek i podobnie funkcjonujące narządy.

Chociaż dokładna mapa genomu delfina butlonosego (Tursiops truncatus) powstała już w roku 2008, dopiero najnowsze osiągnięcia technologii pozwoliły na stworzenie wyczerpującej mapy wszystkich białek zakodowanych w delfinim DNA. Dokonali tego m.in. naukowcy z Hollings Marine Laboratory we współpracy z National Institute of Standards and Technology (NIST).

Porównywanie białek innych ssaków z białkami ludzkimi dostarcza naukowcom wielu nowych informacji na temat funkcjonowania ludzkiego ciała. Mogą one zostać w przyszłości wykorzystane do opracowania nowych, bardziej precyzyjnych metod leczenia chorób. Geny przenoszą informację, ale to białka realizują funkcje.

Gdy delfin nurkuje, stopniowo ogranicza dopływ krwi do niektórych narządów. To zjawisko od dawna intrygowało biologów, ponieważ w przypadku człowieka krótkotrwałe ograniczenie dopływu krwi może doprowadzić do udaru, niewydolności nerek, a nawet śmierci. Okazało się, że to zasługa białek chroniących nerki i serce przed niedokrwieniem. Jednym z nich jest vanin-1, wytwarzana również przez ludzi, jednak w znacznie mniejszych ilościach. Być może podniesienie poziomu vanin-1 pozwoliłoby ochronić np. nerki.

Autorzy uważają, że dalsze badania doprowadza do kolejnych odkryć, przydatnych np. w leczeniu nadciśnienia czy cukrzycy.

Oprócz zastosowań medycznych lepsza znajomość białek delfina może pomóc w ocenie populacji dziko żyjących delfinów oraz dostarczyć danych na temat zanieczyszczenia środowiska oraz zależności pokarmowych wśród morskich zwierząt. (PAP)

pmw/ mrt/