W poniedziałek nastąpiło udane wystrzelenie sondy kosmicznej Chandrayaan-2, która 7 września br. ma wylądować na Księżycu, a później - rozmieścić lądownik, łazik oraz orbitalnego satelitę. To druga księżycowa misja indyjskiej agencji kosmicznej.
Sondę wyniesiono 22 lipca przy pomocy indyjskiej rakiety nośnej Geosynchronous Satellite Launch Vehicle GSLV MkIII-M1. Masa startowa wyniosła 3840 kg. Obecnie sonda krąży po orbicie wokół Ziemi z punktem perygeum w odległości 169,7 km i apogeum na dystansie 45 475 km.
Po zakończeniu odliczania rakieta GSLV MkIII-M1 uniosła się o godzinie 14:43 czasu lokalnego (11:13 czasu polskiego) z drugiej wyrzutni startowej Centrum Kosmicznego Satish Dhawan (SHAR) na wyspie Sriharikota. Procedura startowa przebiegła zgodnie z planem. Po około 16 minutach i 14 sekundach od startu sonda Chandrayaan-2 została umieszczona na eliptycznej orbicie okołoziemskiej. Od razu automatycznie rozłożyły się panele baterii słonecznych sondy, a naziemna indyjska sieć kontrolna przejęła sterowanie statkiem. Start oglądało na żywo 7500 widzów.
"Dzisiaj zaczynamy historyczną podróż Indii w stronę Księżyca, aby wylądować blisko południowego bieguna, przeprowadzić eksperymenty naukowe i odkryć to, co niezbadane" - powiedział dr Kailasavadivoo Sivan, kierujący indyjską agencją kosmiczną ISRO (Indyjską Organizacją Badań Kosmicznych).
Na najbliższe dni przewidziano serię manewrów orbitalnych, które podniosą orbitę sondy Chandrayaan-2 i umieszczą ją na orbicie transferowej do lotu w stronę Księżyca.
GSLV Mk III to trzystopniowa rakieta nośna opracowana przez ISRO. Posiada dwa stopnie na paliwo stałe, dodatkowe silniki na paliwo ciekłe oraz kriogeniczny górny stopień. Rakieta może wynosić czterotonowe satelity na geosynchroniczne orbity transferowe (GTO), albo dziesięciotonowe na niskie orbity okołoziemskie (LEO).
Z kolei Chandrayaan-2 obejmuje orbiter, lądownik Vikram i łazik Pragyan (umiejscowiony wewnątrz lądownika).
To druga misja Indii, ukierunkowana na badania Księżyca (pierwszą była Chandrayaan-2 w latach 2008-2009).
Celem projektu jest rozwinięcie i przetestowanie kluczowych technologii dla misji księżycowych, w tym miękkiego lądowania i eksploracji powierzchni łazikiem. Z kolei wśród celów naukowych jest lepsze poznanie topografii, mineralogii, składu chemicznego, własności termofizycznych Księżyca.
Orbita sondy wokół Księżyca będzie przebiegać na wysokości 100 km. Z kolei lądownik, po odłączeniu od sondy, wjedzie na orbitę o wysokości 100 x 30 km, po czym rozpocznie serię manewrów hamujących, aby 7 września 2019 r. wylądować w południowym rejonie polarnym. Kolejnym etapem będzie wydostanie się łazika z lądownika i prowadzenie eksperymentów przez 1 dzień księżycowy. Czas działania lądownika również ma wynieść podobny okres czasu, natomiast orbiter ma funkcjonować przez rok. (PAP)
cza/ zan/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
