Pod koniec epoki dinozaurów, 70 mln lat temu, Ziemia obracała się wokół własnej osi nieco szybciej. Wykonywała 372 obroty dobowe rocznie, w porównaniu z 365 obrotami obecnie. Oznacza to, że doba trwała ok. 23 i pół godziny. Dowodzą tego badania muszli mięczaków, żyjących w późnej epoce kredowej.

U przedstawicieli wymarłego rzędu małży o nazwie rudysty pancerzyki codziennie przyrastały o jedną warstewkę. Naukowcy badali małża o nazwie Torreites sanchezi, który przez ponad dziewięć lat rozwijał się w płytkim morzu w strefie zwrotnikowej. Jego skamieniałość znaleziono w rejonie górskim w Omanie.

Używając precyzyjnych narzędzi pomiarowych, w tym laserów, naukowcy belgijscy zmierzyli tempo przyrostu pancerzyków u małż z końca kredy. Tym samym potrafili oszacować długość ówczesnej doby i liczbę dni w roku.

Rudysty licznie występowały w wodach późnej kredy. Wymarły w tym samym czasie co dinozaury.

Różnice w długości doby mogły mieć związek z oddziaływaniem Księżyca. Już wcześniej modele astronomiczne przewidywały, że grawitacja Księżyca stopniowo spowalnia tempo obrotu Ziemi wokół osi, przez co doba wydłuża się.

Więcej: https://news.agu.org/press-release/ancient-shell-shows-days-were-half-hour-shorter-70-million-years-ago/ (PAP)

krx/ ekr/