Wiele gatunków os i much składa jaja wewnątrz innych owadów, dając swoim młodym źródło pożywienia i bezpieczne miejsce do rozwoju, a przy okazji zabijając żywiciela. Ale chociaż gąsienice ciem i motyli są ulubionymi żywicielami, niektóre ich gatunki wykazują zadziwiającą odporność na wiele pasożytniczych os, takich jak Cotesia vanessae i C. kariyai.

Owady z rzędu łuskoskrzydłych (Lepidoptera), do którego należą zarówno motyle, jak i ćmy, są celem ataków zarówno takich jak osy parazytoidów, jak i wirusów entomopatogennych. Jak wykazały badania międzynarodowego zespołu, konkurencja pomiędzy parazytoidami a wirusami spowodowała ewolucyjny łańcuch adaptacji i kontradaptacji między patogenem, parazytoidem i ich wspólnymi owadzimi żywicielami.

Wirusy są znane ze swojej zdolności do pośredniczenia w przenoszeniu genów pomiędzy różnymi gospodarzami. “Nasze wyniki sugerują, że siłą napędowa wyścigu zbrojeń między wirusami, parazytoidami i motylami wywodzi się nie tylko z indywidualnych relacji między naturalnymi wrogami a ich żywicielami, ale także z transferów genów, które zapewniają broń specyficzną dla celu, aby prześcignąć parazytoidy” – piszą badacze.

Badania ujawniły także nową rodzinę genów wirusów, które kodują białko nazwane czynnikiem zabijającym parazytoidy (pkf) . Pod wpływem pkf komórki pasożytniczych larw ulegają rozpadowi. Geny kodujące to białko w niektórych przypadkach są włączane do genomu żywiciela - motyla. (PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ zan/