Po raz pierwszy astronomom udało się opracować ciągłe, dwuwymiarowe mapy zewnętrznych krańców słonecznej atmosfery, czyli stale przesuwającej się granicy, zwanej powierzchnią Alfvéna. To z niej ucieka materia, która staje się wiatrem słonecznym, strumieniem cząstek wypływających we wszystkich kierunkach i przemieszczających się przez cały Układ Słoneczny.

Na podstawie map i pomiarów wykazano, że granica ta rozrasta się, staje się mniej równa i bardziej „kolczasta”, gdy Słońce jest bardziej aktywne.

W badaniach wykorzystano amerykańską bezzałogową sondę Parker Solar Probe, amerykańsko-europejskie obserwatorium Solar Orbiter i amerykańskie obserwatorium Wind. Pomiary prowadzono przez pierwszą połowę cyklu słonecznego.

Sonda Parker Solar Probe zbliżyła się do Słońca na najmniejszy dystans w historii. Zebrała dane z obszarów poniżej powierzchni Alfvéna, wielokrotnie od 2021 roku nurkując w te obszary atmosfery Słońca. Ogólnie naukowcom udało się uzyskać pomiary w odległościach od 0,045 do 1 jednostki astronomicznej, czyli od niecałych 7 milionów do około 150 milionów kilometrów od Słońca.

Nowe mapy pomogą naukowcom w lepszym zrozumieniu fizyki zachodzącej wewnątrz słonecznej atmosfery, co pozwoli na polepszenie modeli wiatru słonecznego oraz pogody kosmicznej i lepsze przewidywanie oddziaływania tych czynników z Ziemię i jej otoczeniem.

Autorzy pracy podkreślają, że podejście do badań przy pomocy skoordynowanego działania wielu kosmicznych obserwatoriów będzie kontynuowane. W szczególności planują podczas najbliższego minimum słonecznego ponownie nurkować sondą w słoneczną koronę, aby mieć dane dla kompletnego cyklu słonecznego.

Wyniki badań opisano w artykule, który ukazał się w „Astrophysical Journal Letters”. Pierwszym autorem publikacji jest Samuel Badman z Center for Astrophysics, Harvard & Smithsonian, instytucji działającej jako wspólny projekt Smithsonian Astrophysical Observatory oraz Harvard College Observatory. (PAP)

cza/ zan/