Mosasaury żyły też w rzekach; ząb z Dakoty zmienia obraz „morskich” gadów

Fot. Adobe Stock
Fot. Adobe Stock

Mosasaury, ogromne gady z późnej kredy, uznawane dotąd za wyłącznie morskie drapieżniki, mogły zamieszkiwać także wody słodkie – wynika z analizy izotopowej szkliwa zęba znalezionego w formacji Hell Creek w Dakocie Północnej.

Woda słodka, a nie morska – na to wskazują badania chemiczne szkliwa zęba mosasaura, odkrytego w osadach rzecznych w amerykańskiej Dakocie Północnej. Zespół naukowców z Holandii, USA i Szwecji przekonuje, że te wielkie gady – dotąd postrzegane jako typowo morskie – potrafiły funkcjonować także w środowiskach rzecznych w końcowym okresie kredy.

Badany okaz (oznaczony jako NDGS 12217) znaleziono w formacji Hell Creek w kontekście pozbawionym innych organizmów morskich. W pobliżu leżały m.in. ząb tyranozaura oraz szczątki zwierząt związanych ze środowiskiem słodkowodnym, co od początku budziło wątpliwości, jak „morski” ząb mógł trafić tak daleko od ówczesnego wybrzeża.

Autorzy – wśród nich holenderska paleontolożka Melanie During, związana m.in. z Wolnym Uniwersytetem w Amsterdamie (VU) – zastosowali tzw. podejście wielowskaźnikowe. Porównali sygnatury izotopowe tlenu i węgla w frakcji węglanowej i fosforanowej szkliwa oraz stosunki izotopów strontu (87Sr/86Sr) z wynikami uzyskanymi dla innych zwierząt z tych samych i sąsiednich stanowisk.

Zestaw wskaźników ma ograniczać ryzyko, że rezultat jest skutkiem późniejszych zmian w skamieniałości (diagenezy) lub przemieszczenia szczątków po śmierci.

Wyniki wskazują na pochodzenie zęba z wód słodkich. Dodatkowo analiza kształtu i powierzchni korony zęba pozwoliła ostrożnie przypisać go do Prognathodontini – grupy mosasaurów o masywnym uzębieniu. Na podstawie porównań z innymi znaleziskami z regionu naukowcy szacują, że zwierzę mogło osiągać około 11 metrów długości.

Badacze interpretują odkrycie jako dowód dużej elastyczności ekologicznej mosasaurów tuż przed ich wymarciem, ok. 66 mln lat temu. W tle rozważań pojawia się też zmieniające się środowisko ówczesnego Zachodniego Morza Wewnętrznego (Western Interior Seaway) w Ameryce Północnej, którego zasolenie – jak sugerują autorzy – mogło spadać w końcowej kredzie, ułatwiając „wejście” dużych drapieżników w ekosystemy rzeczne.

Artykuł na temat analiz znaleziska, pt. „King of the Riverside”, opublikowano w grudniu na łamach „BMC Zoology” w modelu open access.

Z Amsterdamu Patryk Kulpok (PAP)

pmk/ zan/

Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.

Czytaj także

  • Obszar Syrtis Major na Marsie w dniu 7.10.2025 r.. Zdjęcie numer 100 000 uzyskane przez sondę Mars Reconnaissance Orbiter przy pomocy kamery wysokiej rozdzielczości HiRISE. Źródło: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona

    Sto tysięcy zdjęć od marsjańskiej sondy

  • Fot. Adobe Stock

    Opracowano mapę zewnętrznego brzegu atmosfery Słońca

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

newsletter

Zapraszamy do zapisania się do naszego newslettera