Odbywanie długich wędrówek jest powszechne wśród dzisiejszych waleni. Można się jednak zastanawiać, kiedy i dlaczego walenie zaczęły podejmować wędrówki. W odpowiedzi na to pomóc może badanie prehistorycznych, skamieniałych... pąkli.

Pąkle są skorupiakami, które prowadzą osiadły tryb życia. Przyczepiają się do skał, statków, muszli, ale także do ciał zwierząt, takich jak żółwie morskie czy właśnie wieloryby.

Wiele gatunków waleni corocznie podejmuje długie wędrówki, latem szukając pożywienia w zimnych wodach podbiegunowych, skąd następnie przenoszą się do wód zwrotnikowych, żeby tam wydać potomstwo.

Według jednej z teorii migracje rozpoczęły się pięć mln lat temu, kiedy to zasobność oceanu w pożywienie zaczęła się zmniejszać. Teorii tej jednak nie potwierdzono.

Naukowcy ze Smithsonian Tropical Research Institute (USA) i University of California w Berkeley (USA) podeszli do tej kwestii w nowatorski sposób. Zamiast badać kości prehistorycznych wielorybów, zainteresowali się pąklami, które przyczepiały się do ich ciał i przemierzały w ten sposób oceany.

Jak wyjaśnia współautor badań, Aaron O`Dea ze Smithsonian, każdy z gatunków pąkli występuje wyłącznie na konkretnym gatunku waleni. Rosnąc, skorupy pąkli gromadzą izotopy tlenu ze środowiska. W ten sposób można prześledzić, w którym miejscu się znajdowały.

Wstępne wyniki badań świadczą o tym, że setki tys. lat temu humbaki i pływacze szare migrowały podobnie, jak ma to miejsce dzisiaj.

Naukowcy zapewniają, że postarają się rozszerzyć swoje badania zarówno w przeszłość, jak i na inne populacje waleni.

Więcej na stronie https://www.pnas.org/content/early/2019/03/19/1808759116 (PAP)

krx/ zan/