Badanie pokazuje, że nie jest istotne, jak "blisko" są ze sobą partnerzy, aby ich serca ogarniało drżenie. Tak naprawdę liczy się to, jaki poziom intymności chciałoby się osiągnąć, nawet jeśli oznacza to kompletny jej brak.

W trakcie badania 732 osoby - mężczyźni i kobiety - wypełniały internetowe ankiety przez trzy lata. Uczestników pytano, jak "blisko" czują się ze swoimi partnerami, czy satysfakcjonuje ich związek, w jakim stopniu są w niego zaangażowani, a także - czy mają myśli o jego zakończeniu lub symptomy depresji.

Poziom bliskości mierzono za pomocą rysunkowej skali Inclusion of Other in Self (IOS), która obrazuje pary m.in. pod względem wspólnych przekonań i wartości. Okazało się, że 57 proc. respondentów czuło się zbyt oddalonych od swojego partnera, 37 proc. cieszyło się z łączącej ich bliskości, a 5 proc. uważało, że jest ze sobą "zbyt blisko".

Im większa była różnica między idealnym a aktualnym poziomem, tym częściej pojawiały się symptomy depresyjne i gorsza ocena jakości związku. Miało to zastosowanie na wszelkich poziomach - bez znaczenia, czy uczestnik pragnął większej czy mniejszej bliskości.

Jeśli uczestnik pożądał bliskości, a w aktualnym związku jej poziom był przez lata ustabilizowany, częściej oceniał związek jako silny i deklarował lepsze zdrowie psychiczne. Osoby, u których poziom bliskości był nieadekwatny do pragnień, częściej się rozstawały.

"Lepiej nie robić zbyt wielu założeń na temat zdrowego związku - powiedział prof. David Frost, psycholog z Mailman School. - Trzeba badać, jak blisko są ludzie i jak przekłada się to na idealny obraz ich związku".

Zdaniem autorów wyniki pomogą usprawnić terapię dla par. (PAP)

mrt/ ula/