Komety są niewielkimi obiektami krążącymi po Układzie Słonecznym, zwykle o rozmiarach do kilku kilometrów średnicy. Składają się z mieszaniny skał i lodu. Gdy zbliżają się do Słońca, część lodu zaczyna zamieniać się w gaz i powstaje charakterystyczny warkocz.

Część obserwowanych komet to tzw. komety długookresowe, które w pobliże Słońca docierają raz na wiele tysięcy lat. Znanych jest też około 500 komet krótkookresowych o okresach obiegu od 3 do 200 lat. Przypuszcza się, że populacja ta powstała w wyniku zaburzania orbit komet długookresowych przez grawitację Jowisza.

Drugą kategorią niewielkich ciał Układu Słonecznego są planetoidy, zwane tez asteroidami. Większość z nich znajduje się w tzw. głównym pasie planetoid, pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Znajduje się tam przypuszczalnie milion obiektów o rozmiarach od 1 metra do 800 km.

W ciągu ostatniej dekady w pasie planetoid odkryto 12 obiektów wykazujących cechy aktywnych komet. Był to pewien rodzaj niespodzianki dla astronomów. Temat zainteresował naukowców z kolumbijskiego uniwersytetu Universidad de Antioquia w mieście Medellin, kierowanych przez prof. Ignacio Ferrina.

Kolumbijczycy przeanalizowali własności tych dziwnych obiektów i wysunęli hipotezę, że pas planetoid był przed milionami lat wypełniony tysiącami aktywnych komet. Wraz z upływem czasu aktywność komet wygasła, a to, co obserwujemy obecnie, jest jedynie szczątkową pozostałością dawnej świetności komet w pasie planetoid.

Według zespołu Ferrina, dwanaście aktywnych komet, zwanych kometami Lazarusa, powróciło do aktywności po okresie uśpienia trwającym tysiące lub miliony lat. Przyczyną była niewielka zmiana minimalnej odległości od Słońca na skutek zaburzeń grawitacyjnych.

„Znaleźliśmy cmentarzysko komet” - uważa Ferrin.

Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society” wydawanym przez Oxford University Press. (PAP)

cza/ mrt/