Młode sówki nie uciekają się do agresywnego zabiegania o pożywienie, ale "negocjują" z innymi dzięki specjalnym nawoływaniom. Okazuje się, że każda z nich dysponuje własnym, niepowtarzalnym zestawem odgłosów. Badacze sugerują, że służą one komunikowaniu potrzeb i identyfikacji ptaków w gnieździe.

Płomykówki (Tyto alba) są uważane za jeden z najbardziej rozpowszechnionych gatunków ptaków - występują na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Przeciętny lęg składa się z czterech do sześciu jaj, choć zdarzają się też takie z 12.

Poprzednie badania dowodziły, że podczas nieobecności rodziców sówki zamiast walczyć z siostrami i braćmi o pożywienie, przekonują je, jak bardzo są głodne.

"Te sygnały powstrzymują rodzeństwo przed wydawaniem dźwięków i przed rywalizowaniem o pożywienie po powrocie rodziców" - powiedziała dr Amelie Dreiss, która wraz z kolegami z Uniwersytetu w Lozannie przeprowadziła badanie.

"Jeśli dochodzi do nieporozumienia, poszczególne osobniki mogą wzmagać intensywność sygnału bez uciekania się do zachowań agresywnych, aż mniej głodne rodzeństwo zrezygnuje ze sporu" - dodała.

Badacze obserwowali skrzynki lęgowe dzikich sów w zachodniej Szwajcarii. Na podstawie nagrań oszacowano, że w pojedynczym gnieździe w nocy pod nieobecność rodziców powstaje 5 tys. odgłosów.

Naukowcy są zdania, że prawdopodobieństwo, żeby pisklę "oszukiwało", jest niskie, gdyż jest to działalność kosztowna energetycznie.

Wcześniej jeden z badaczy prof. Alexandre Roulin ujawnił, że sówki nie przeszkadzają sobie nawzajem w nawoływaniach i że pilnie przysłuchują się tym negocjacjom.

Nowe badanie wykazało, że nawoływania różnią się w zależności od sowiej rodziny, wieku i płci, a także poziomu głodu.

Dr Dreiss sugeruje, że rywalizacja między rodzeństwem zadecydowała o ewolucji indywidualnych odgłosów wśród płomykówek. (PAP)

mrt/ agt/