Badanie, którego wyniki opublikowano w "Royal Society Open Science", dostarcza po raz pierwszy dowodów na stosowanie przez wiewiórki strategii pamięciowej zwanej porcjowaniem (ang. chunking). Redukuje ono liczbę rzeczy do zapamiętania poprzez sortowanie danych w mniejsze, łatwiejsze do odszukania w pamięci grupy. Psychologowie porównują to do tworzenia podkatalogów w komputerze.

Zamieszkujące kampus w Berkeley wiewiórki czarne – najczęściej występujący w Ameryce Północnej gatunek - zbierają rocznie od 3 tys. do nawet 10 tys. orzechów. Przez dwa lata zespół naukowców śledził, gdzie i w jaki sposób 45 gryzoni (samców i samic) ukrywa swoje zapasy na terenie całego uniwersyteckiego kampusu.

Podczas jednego z eksperymentów wiewiórkom podawano 16 orzechów różnego rodzaju (migdały, pekany, włoskie, laskowe), jeden po drugim. Niektóre dostawały orzech w tym miejscu, gdzie ukryły poprzedni im podarowany. Inne karmiono w jednej lokalizacji, odległej od skrytek z zapasami, dokąd musiały wracać po każdy kolejny orzech.

Następnie za pomocą urządzeń GPS badacze śledzili drogę wiewiórki od miejsca otrzymania smakołyku do miejsca jego ukrycia i sprawdzali, czy istnieją zależności między rodzajami orzechów a lokalizacją skrytek, w których zostały one przez gryzonie schowane.

Okazało się, że wiewiórki, które dostawały wszystkie orzeszki w tym samym miejscu, często segregowały je do skrytek przeznaczonych do określonego typu orzechów. Przykładowo, jeśli dostały migdał, zanosiły go do miejsca, gdzie chowały migdały - pilnując cały czas, by dany rodzaj orzechów trafiał na przeznaczony tylko dla nich teren.

Zdaniem naukowców w ten sposób wiewiórki przydzielają każdą skrytkę do swoistego "podkatalogu", oddzielnego dla każdego rodzaju orzechów. Sugerują też, że dzięki bardziej zaawansowanym technikom kognitywnym wiewiórki są w stanie zapamiętać, gdzie ukryły najcenniejsze smakołyki.

"Wiewiórki mogą używać porcjowania w ten sam sposób, jak my rozpakowujemy zakupy. Odkładamy owoce na jedną półkę, a warzywa na inną. Potem, gdy szukamy cebuli, musimy sprawdzić tylko w jednym miejscu, a nie na każdej półce w kuchni" – wyjaśnia współautorka badania, profesor psychologii Lucia Jacobs z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley.

Jak natomiast zachowywały się wiewiórki, które podczas eksperymentu dostawały orzechy w różnych miejscach? Celowo unikały chowania pokarmu tam, gdzie już miały zakopane smakołyki, nie próbując już dzielić orzechów na poszczególne rodzaje.

Jak tłumaczą badacze, kiedy gdy wiewiórkom brakuje punktu odniesienia, takiego jak jedno miejsce zdobywania pokarmu - najprawdopodobniej wybierają one inną, najprostszą metodę chowania zapasów, czyli w innym miejscu niż dotychczas.

"(...) [To – PAP] sugeruje, że wiewiórki mają elastyczne strategie przechowywania pokarmu, w zależności od tego, jak go zdobywają" – podsumowuje główny autor badania, Mikel Delgado. (PAP)

dwo/ zan/