Zarówno samotność, jak i depresja są związane z różnymi deficytami w przetwarzaniu informacji społecznych. Oba te stany często występują razem, trudno jest więc rozróżnić, które trudności wynikają z obu tych przypadłości, a które jedynie z samotności lub samej depresji. Teraz dr Survjit Cheeta i jej zespół z Brunel University London w Wielkiej Brytanii, przeprowadzili badania, dzięki którym możliwe jest rozróżnienie tych dwóch stanów.

Badacze zrekrutowali cztery grupy badanych: 21 osób, które wykazywały wysoki poziom zarówno samotności, jak i depresji, 11 osób samotnych z niskimi objawami depresji, oraz 10 uczestników z niskimi wynikami poczucia samotności, ale wysokimi wynikami depresji. Grupa kontrolna składała się z 35 osób - ci badani nie cierpieli na depresję ani nie byli samotni.

Zadaniem badanych było zidentyfikować emocje na 144 twarzach innych osób, które wyświetlano na komputerze. Prezentowane zdjęcia przedstawiały emocje o różnym natężeniu. Następnie uczestników poproszono o wybranie twarzy, która wyraża jedną z sześciu emocji - radość, smutek, złość, strach, obrzydzenie lub zaskoczenie.

Badacze zauważyli, że osoby samotne z większą dokładnością rozpoznawały twarze przedstawiające smutek, a jednocześnie przejawiały trudność w zidentyfikowaniu osób przerażonych. Dodatkowo, samotność wiązała się z mniejszym prawdopodobieństwem określania twarzy neutralnych jako szczęśliwe. Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi badaniami, według których osoby samotne są dość stronnicze w przetwarzaniu niewerbalnych sygnałów emocjonalnych - mają skłonność do identyfikowania ich jako negatywnych.

Depresja z kolei wiązała się z mniejszą dokładnością w identyfikowaniu twarzy szczęśliwych, co według badaczy sugeruje, że osoby te również raczej negatywnie interpretują to, co dzieje się wokół nich.

Z kolei osoby cierpiące zarówno na depresję, jak i samotne, częściej identyfikowały neutralne twarze jako smutne. Takie same wyniki uzyskano w przypadku osób zmagających się z jedną z tych trudności - zarówno osoby tylko samotne, lub tylko cierpiące na depresję twierdziły, że osoby o neutralnych twarzach przejawiały smutek.

Cheeta i jej współpracownicy są zgodni co do uzyskanych wyników - w przypadku trudności w identyfikowaniu wybranych emocji, lub skłonności do odczytywania ich jako negatywne, należy skupić się na leczeniu zarówno depresji, jak i samotności.

Więcej nt. badania: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/brb3.2189 (PAP)

Autorka: Agnieszka Niewińska-Lewicka

anl/ agt/