Prehistoryczny łosoś miał zęby, które sterczały jak słoniowe ciosy – informują naukowcy na łamach pisma „PLOS ONE”.
Prehistoryczny łosoś o nazwie Oncorhynchus rastrosus zamieszkiwał przed kilku milionami lat północne rejony Pacyfiku. Zdaniem paleontologów jego pokaźne zęby, sterczące jak słoniowe ciosy, służyły mu do potyczek w trakcie zalotów, obrony oraz kopania w dnie.
Gatunek opisano po raz pierwszy w latach 70. XX w. Jego przedstawiciele osiągali do 2,7 m długości. Jest to rekord w rodzinie Salmonidae.
Początkowo naukowcy sądzili, że zęby skierowane były w dół i ku tyłowi, jak kły. Dlatego rybę nazywano „szablozębnym łososiem”.
Dokładniejsze badania, za pomocą tomografii komputerowej, dowiodły jednak, że jest inaczej. Zęby kierowały się ku górze i na zewnątrz, podobnie jak u guźca czy słonia. Analizy przeprowadził zespół pod kierunkiem prof. Kerin Claeson z Philadelphia College of Osteopathic Medicine (USA).
Co ciekawe, podobne zęby miały zarówno samce, jak i samice. „Obie płcie były zatem równie groźne” - dodaje prof. Brian Sidlauskas z Oregon State University.
Więcej tutaj. (PAP)
krx/ bar/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
