Australijscy badacze z University of Sydney oraz Black Dog Institute starali się ocenić, czy praca staje się bardziej stresująca i czy pracownicy są mniej odporni na stres. Jak wynika z obejmujących okres 20 lat (2000–2020) badań dotyczących 19 000 osób, chociaż nigdy wcześniej nie było tak wysokiego poziomu finansowania, tylu wytycznych i regulacji ukierunkowanych na zdrowie psychiczne w miejscu pracy, pracownicy nie odczuwają poprawy. Przeciwnie, zgłaszają, że wymaga się od nich coraz więcej. Wielu badanych zgłaszało obawy, że rozchorują się z powodu pracy, uważali, że praca jest złożona, trudna i bardziej stresująca, niż sobie wyobrażali. Chociaż czuli, że mają większą swobodę w decydowaniu, kiedy pracują, zgłaszali mniejszą kontrolę nad sposobem jej wykonywania.

Niepokojące było to, że milenialsi wydają się mniej odporni na stres w pracy niż poprzednie kohorty (tj. pokolenie X), gdy były w ich wieku. Negatywny wpływ wyższych wymagań zawodowych na zdrowie psychiczne wzrósł u młodszych kohort, które jednocześnie mają mniej korzyści psychologicznych z autonomii i kontroli nad pracą w porównaniu ze starszymi kohortami.

Widoczne były także pozytywne tendencje - więcej osób zgłaszało wykorzystywanie umiejętności w swojej pracy oraz uczenie się nowych umiejętności.

„Szacuje się, że co roku na całym świecie z powodu depresji i lęku traci się 12 miliardów dni roboczych, co kosztuje 1 bilion (milion milionów) dolarów rocznie w postaci utraconej produktywności” – powiedział główny badacz, prof. Nick Glozier z University of Sydney.

„Istnieje wiele zagrożeń dla zdrowia psychicznego w pracy, w tym wymagania, które mogą osiągać szczyt w średnim wieku, gdy pracownicy osiągają szczyt swojej kariery. Jednak nasze badanie pokazuje, że wszystkie grupy wiekowe, które zostały zapytane w późniejszych latach naszej analizy, zgłaszają wysoki poziom wymagań zawodowych i mniejszą kontrolę w pracy. Bardzo pozytywnym jest to, że znacznie więcej uwagi poświęcono zdrowiu psychicznemu w pracy i finansowaniu, ale zauważyliśmy rosnące rozpowszechnienie złego stanu zdrowia psychicznego i wynikających z niego świadczeń z tytułu niepełnosprawności. Ma to duże znaczenie dla pracodawców, ubezpieczycieli, organów regulacyjnych i systemów świadczeń” - dodał.

„Co ciekawe – podkreślił dr Julian Beezhold, sekretarz generalny Europejskiego Towarzystwa Psychiatrycznego – badanie to ujawnia paradoks: podczas gdy więcej funduszy jest przeznaczanych na wsparcie zdrowia psychicznego pracowników w miejscu pracy, rozpowszechnienie wskaźników złego stanu zdrowia psychicznego pracowników najwyraźniej rośnie. Można to wyjaśnić, przyjmując, że młodsi pracownicy są bardziej wrażliwi na skutki stresu w pracy i postrzegają pracę jako coraz bardziej stresującą. Jest to coś, co muszą wziąć pod uwagę wszystkie grupy, jeśli chcemy złagodzić wpływ stresu w pracy na zdrowie psychiczne osób w każdym wieku, w przeciwnym razie ryzykujemy nieuchronnością poważniejszych konsekwencji, do których może to doprowadzić”.

Paweł Wernicki (PAP)

pmw/ agt/