Raport bazuje na największym do tej pory badaniu szacującym, jak powszechne jest użycie preparatów, które w ostatnich latach zrewolucjonizowały podejście do redukcji masy ciała. Obejmowało próbę 8,8 tys. dorosłych Amerykanów, spośród których aż 11,8 proc. sięgnęło po agonistów GLP-1. Zainteresowanie nimi wyraziło kolejne 14 proc. badanych, a 74 proc. zadeklarowało, że nie planuje stosowania takich preparatów.

Najwyższy odsetek osób, które już z nich skorzystały, odnotowano wśród kobiet w między 50. a 64. rokiem życia. Około 1/5 osób z tej grupy sięgnęła po taki lek. W populacji osób powyżej 65 lat większe zainteresowanie analogami GLP-1 zaobserwowano jednak wśród mężczyzn. W grupie młodszej, 30–49 lat, znowu przeważały panie - korzystały one z leków ponad dwukrotnie częściej niż panowie.

Autorzy badania zwrócili uwagę, że analogi GLP-1 wiążą się z dość częstymi działaniami niepożądanymi. Dwoma najczęstszymi są: nudności, zgłaszane przez około połowę pacjentów, oraz biegunka - 1/3 użytkowników.

W raporcie przypomniano również, że użycie Ozempicu i innych leków bazujących na semaglutydzie zaczęło gwałtownie rosnąć po 2020 r., kiedy badania kliniczne potwierdziły ich skuteczność w leczeniu otyłości i wspomaganiu redukcji masy ciała, a nie tylko cukrzycy. Od tego czasu liczba wypisanych recept potroiła się.

Katarzyna Czechowicz (PAP)

kap/ agt/