Dr Beebe i jego koledzy z Cincinnati zbadali 249 dzieci. Naukowcy przeprowadzili ankiety wśród matek na temat snu i zachowań ich dzieci. Badania wykazały, że dzieci w wieku 2 i 3 lat, które chrapały głośno co najmniej dwa razy w tygodniu, miały więcej problemów z zachowaniem niż te, które nie chrapią. Badanie jako pierwsze zauważa związek między utrzymywaniem się chrapania i problemów z zachowaniem u dzieci w wieku przedszkolnym.

"Wiele dzieci często chrapie. Jednak bajki ukazują to jako słodkie lub zabawne. Aczkolwiek głośne, trwające kilka miesięcy chrapanie nie jest normalne i powoduje zagrożenie złym zachowaniem przedszkolaków. - mówi dr Beebe - Chrapanie może być oznaką oddechowych problemów, które są uleczalne. Zachęcam rodziców, aby porozmawiali o nich z lekarzem dziecka, zwłaszcza, jeśli zdarza się to często i utrzymuje się w czasie."

Badacze zaobserwowali, że uporczywe chrapanie pojawiało się częściej u dzieci z niższym statusem społeczno-ekonomiczny oraz niekarmionych piersią lub po krótkim okresie karmienia. Zdaniem autora badań, wyniki stanowią więc argument za karmieniem piersią niemowląt.

Dr Beebe dodaje, że chrapanie może być źródłem kolejnych problemów. "Lekarze rutynowo badając i śledząc chrapanie, zwłaszcza u dzieci z biedniejszych rodzin, zatrzymują je na obserwację w szpitalu, mimo że może to spowodować pogorszenie zachowania dzieci" - tłumaczy naukowiec.

Trwałe, głośne chrapanie występuje u około jednego na 10 dzieci. (PAP)

kkt/ ula/