Zdolność do tworzenia trwałych więzi opartych na współpracy pomiędzy osobnikami niespokrewnionymi jest jedną z głónych przyczyn biologicznego sukcesu naszego gatunku. Niewiele jednak wiadomo, jakie są mechanizmy tego zjawiska i jak ono ewoluowało. Z najnowszych badań wynika, że ważną rolę odgrywa w nim hormon oksytocyna.

Tak twierdzą naukowcy z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka w niemieckim Lipsku, którzy zmierzyli stężenie oksytocyny w moczu 26 szympansów żyjących na wolności w lesie Budongo w Ugandzie. Badali mocz w godzinę po tym, jak szympansy dzieliły się jedzeniem, podczas gdy inne jadły w grupie, ale się nie dzieliły.

Naukowcy porównali wyniki badania małp z obu grup. Odkryli, że stężenie tego hormonu jest podwyższone u małp współpracujących przy posiłku - zarówno w organizmie małpy częstującej, jak i częstowanej - czytamy w "Proceedings of the Royal Society B".

Do tego okazało się, że dzielenie się jedzeniem podnosi poziom oksytocyny bardziej, niż wzajemne iskanie - czynność sprzyjająca podtrzymywaniu dobrych relacji w stadzie. To zaś nasuwa wniosek, że dzielenie się może grać ważną rolę w nawiązywaniu lub podtrzymaniu więzi społecznych.

Zdaniem badaczy dzielnie się pokarmem może działać jako bodziec wyzwalający takie zachowania, które sprzyjają współpracy dorosłych szympansów - spokrewnionych i obcych. Działa tu ten sam mechanizm neurobiologiczny, jaki warunkuje powstawanie i zacieśnianie więzi między matką a dzieckiem podczas karmienia piersią.

Niespokrewnieni ze sobą ludzie i przedstawiciele kilku innych gatunków ssaków (żyjących w grupach) potrafią współpracować długi czas - miesiącami, a nawet latami. Według najnowszych badań, takim zachowaniom sprzyja najprawdopodobniej wydzielanie oksytocyny. Wiadomo, że hormon ten sprzyja nawiązywaniu więzi między matką a dzieckiem. Podwyższony poziom oksytocyny w moczu szympansów można zaobserwować po iskaniu się dwóch małp, niezależnie od tego, czy są one spokrewnione, czy nie. (PAP)

zan/ krf/