Zdjęcie zostało wykonane dość dawno, bo 9 listopada 1998 roku, przez obserwatorium słoneczne Solar and Heliospheric Observatory (SOHO). Ukazuje promieniowanie od atomów żelaza znajdujących się w gazie o temperaturze około miliona stopni Celsjusza.

Na fotografii widać jasne pętle i wyrzuty gazu, których większość ułożona jest wzdłuż dwóch linii, niczym dwa naszyjniki. Gdyby zdjęcie było wykonane w zakresie światła widzialnego, to w okolicach jasnych pętli widzielibyśmy ciemne obszary na Słońcu – zwane plamami słonecznymi. Struktury te powstają, gdy linie pola magnetycznego wychodzą poza powierzchnię gwiazdy do jej atmosfery.

Liczba plam słonecznych ma związek z 11-letnim cyklem aktywności Słońca. Gdy wykonywano zaprezentowane zdjęcie, cykl słoneczny zachowywał się zgodnie z oczekiwaniami, Słońce było w jego trakcie, dążąc do maksimum w 2001 roku.

Gdy rozpoczyna się cykl słoneczny na dużych szerokościach heliograficznych na obu półkulach pojawiają się obszary aktywne, które istnieją przez kilka tygodni. W miarę upływu cyklu występuję kolejne obszary aktywności, coraz większe i położone coraz bliżej równika. Niektóre są nawet większe niż Ziemia i mogą istnieć przez kilka miesięcy. Po osiągnięciu maksimum liczba plam słonecznych maleje aż praktycznie przestają występować. Potem zaczyna się kolejny cykl.

Jednak w ostatnich latach zachowanie Słońca nie było tak standardowe. Obecny cykl był opóźniony o około dwa lata, a na dodatek aktywność na obu półkulach wykazuje różnice oraz maksimum jest względnie małe. Heliofizycy przypuszczają, że w kolejnym cyklu Słońce będzie zachowywać się podobnie jak w bieżącym, a być może będzie on jeszcze słabszy. (PAP)

cza/ agt/