Przewlekła encefalopatia pourazowa jest trwałym uszkodzeniem mózgu, które ma związek z powtarzającymi się łagodnymi urazami głowy, do jakich dochodzi m.in. podczas sportów kontaktowych.

Charakteryzuje się akumulacją białka tau w sposób odmienny od innych chorób neurodegeneracyjnych, takich jak np. choroba Alzheimera.

We wcześniejszych pracach sugerowano, że urazy mózgu mogą nasilać również gromadzenie się beta-amyloidu w tkance nerwowej, co jest cechą charakterystyczną także dla choroby Alzheimera (tzw. płytki starcze).

Aby to sprawdzić naukowcy z Boston University School of Medicine przeprowadzili badania dotyczące 114 zmarłych sportowców i weteranów (o średniej wieku 60 lat) z przewlekłą encefalopatią pourazową. Wyniki porównywano z grupą osób z populacji ogólnej.

Analiza wykazała, że sportowcy i weterani niemal cztery razy częściej mieli złogi beta-amyloidu w mózgu, w porównaniu z osobami z populacji ogólnej oraz że pojawiały się one ok. 10-15 lat wcześniej, niż u osób starzejących się w normalnym tempie.

Pacjenci ze złogami beta-amyloidu mieli gorsze objawy przewlekłej encefalopatii i w młodszym wieku pojawiały się u nich problemy z myśleniem oraz inne zaburzenia poznawcze. Ponadto, częściej stwierdzano u nich zmiany i objawy typowe dla choroby Parkinsona, a część pacjentów spełniała kryteria diagnostyczne choroby Alzheimera.

„Wyniki naszego badania sugerują, że leczenie niektórych postaci encefalopatii pourazowej będzie prawdopodobnie wymagało oddziaływania na procesy akumulacji beta-amyloidu w mózgu” – komentuje współautor pracy dr Thor Stein z Boston University School of Medicine. Jego zdaniem oznacza to, że w pewnych przypadkach terapie opracowane dla chorych na alzheimera będą pomocne również dla pacjentów z encefalopatią pourazową. (PAP)

jjj/ krf