Boris Johnson mógł wygrać w wyborach w 2019 r. m.in. dzięki swojemu przyjacielskiemu uśmiechowi – wskazało badanie przeprowadzone w Aston University.

Jak wyjaśnili naukowcy, istnieją różne rodzaje uśmiechu. Jeden z nich to uśmiech radosny - szczery, płynący z wnętrza, powiązany z radością i entuzjazmem. To właśnie taki śmiech najczęściej „zaraża” inne osoby i silnie skłania do zaufania. Drugi typ to uśmiech przyjacielski – pokazuje przystępność, uznanie i gotowość do ustępstw; komunikuje sympatię i otwarcie na współpracę.

Badacze przeanalizowali nagrania pokazujące polityków startujących w brytyjskich wyborach w 2019 r., w których zwyciężyła Partia Konserwatywna kierowana przez Borisa Johnsona. Drugie miejsce zajęła Partia Pracy kierowana przez Jeremiego Corbyna, natomiast trzecie - Liberalni Demokraci kierowani przez Jo Swinson.

Ochotnicy, którzy zadeklarowali poparcie dla różnych kandydujących ugrupowań oglądali nagrania wideo wszystkich liderów zarejestrowane przed wyborami i po nich. Naukowcy oceniali reakcje emocjonalne pojawiające się u uczestników w odpowiedzi na różne rodzaje uśmiechu.

Na widok uśmiechu Borisa Johnsona po wygranej, ochotnicy wspierający różne ugrupowania wykazywali silniejsze oznaki szczęścia i sympatii, w porównaniu do czasu sprzed wyborów. Na przykład u osób wspierających partie konkurencyjne zanotowano spadek negatywnych odczuć. Okazało się przy tym, że tylko uśmiech przyjacielski zmieniał nastawienie wyborców do zwycięskiego kandydata. Uśmiech radosny Johnsona powodował nawet odwrotne reakcje u jego przeciwników.

Już wcześniejsze badania wskazywały, że wyborcy oceniają przywództwo i zachowanie kandydatów także na podstawie ich mimiki.

„Ludzki uśmiech może przekazywać zarówno radość, jak i przyjacielskie intencje. W ten sposób ma kluczowe znaczenie dla polityki, gdzie zdolność do tworzenia więzi z wyborcami to jeden z filarów sukcesu. Ten rok jest wyjątkowy ze względu na różne wybory prowadzone na kilku kontynentach. Wyniki tych kampanii będą miały istotne znaczenie dla milionów ludzi z wielu regionów geograficznych. Biorąc pod uwagę, że niemal wszyscy uczestniczący w tych wyborach politycy będą korzystali z mediów, aby dotrzeć do wyborców, ważne jest zrozumienie oddziaływania niewerbalnych przekazów na preferencje wyborcze” – podkreśla dr Carl Senior, współautor pracy opublikowanej w piśmie „PLOS ONE”.

„Popularność liderów partii staje się coraz bardziej istotna. Uśmiech nie spowoduje samodzielnie wygranej, ale osobisty wdzięk Johnsona oddziaływał na wszystkich, niezależnie od preferencji, łącząc ludzi, którzy nie planowali na niego głosować” – dodaje jeden z autorów, prof. Nick Lee.(PAP)

Marek Matacz

mat/ bar/