Mechanizm działania stosowanych w cukrzycy typu II glitazonów (na przykład rosiglitazonu) polega na obniżeniu insulinooporności, zmniejszeniu zapotrzebowania na insulinę podawaną w zastrzykach oraz zmniejszeniu stężenia glukozy i wolnych kwasów tłuszczowych we krwi.

Brytyjscy naukowcy porównując elektroniczne 44 597 historii choroby osób leczonych glitazonami z danymi 120 373 leczonych innymi lekami na cukrzycę wykazali, że przyjmujący glitazony są mniej narażeni na chorobę Parkinsona – jednak efekt ten nie jest długotrwały i ustępuje po zmianie leków na inne. Brano pod uwagę zarówno zaawansowanie choroby, jak i wiek pacjentów.

Autorzy zastrzegają, że glitazonów nie można profilaktycznie podawać osobom zdrowym, ponieważ mają poważne działania uboczne. Może dojść do uszkodzenia wątroby, przyrostu masy ciała, obrzęków i niewydolności krążenia, rośnie także ryzyko zachorowania na raka pęcherza moczowego. Zdaniem ekspertów badania nad działaniem glitazonów powinny być kontynuowane – być może uda się opracować leki działające bardziej specyficzne i pozbawione szkodliwych działań ubocznych. (PAP)

pmw/ krf