Ich wnioski z badań ukazały się na łamach "The Journals of Gerontology, Series A: Biological Sciences and Medical Sciences".

Naukowcy z George Washington University przeanalizowali dane dotyczące ponad 318,7 tys. kobiet i mężczyzn od 50. do 71. roku życia. W momencie rozpoczęcia badań (lata 1995-1996) u żadnego z uczestników nie stwierdzono problemów zdrowotnych. Gromadzone dane dotyczyły czasu spędzanego przed ekranem telewizora, czasu poświęcanego na ćwiczenia i inną aktywność fizyczną, np. pielęgnowanie ogrodu czy prace domowe.

Po upływie dziesięciu lat u blisko 30 proc. osób wystąpiły problemy z poruszaniem się lub całkowita utrata zdolności chodzenia.

Po zestawieniu zebranych informacji naukowcy ustalili, że osoby, które spędzały przed ekranem telewizora ponad pięć godzin dziennie - dziesięć lat później były narażone na problemy z poruszaniem się o 65 proc. bardziej, niż osoby oglądające telewizję mniej niż dwie godziny dziennie. Zależność ta utrzymywała się nawet, jeśli brać pod uwagę poziomu aktywności fizycznej oraz inne czynniki mogące wpłynąć na ryzyko problemów z chodzeniem. Dużo czasu spędzanego w pozycji siedzącej w połączeniu z niskim poziomem aktywności fizycznej (poniżej trzech godzin w tygodniu) zwiększały ryzyko problemów z chodzeniem w jeszcze większym stopniu.

W przypadku osób najbardziej aktywnych fizycznie (ponad 7 godzin tygodniowo) spędzanie w pozycji siedzącej blisko sześciu godzin dziennie nie wpływało jednak na zwiększenie ryzyka problemów z chodzeniem.

Jak podkreśla autorka analizy dr Loretta DiPietro, spędzanie wielu godzin w pozycji siedzącej, zwłaszcza wieczorem, jest szczególnie szkodliwe dla seniorów, gdyż najczęściej czas ten poświęcają oni na oglądanie telewizji i rzadziej przerywają siedzenie, by wstać i zaangażować się w jakąś aktywność. (PAP)

koc/ zan/