Dzięki obserwacjom Teleskopu Webba astronomowie ustalili, iż pył wokół najmasywniejszych gwiazd może przetrwać setki lat i wzbogacać ośrodek międzygwiazdowy, poinformował Embry-Riddle Aeronautical University.
Gwiazdy Wolfa-Rayeta, w skrócie nazywane gwiazdami WR, to najmasywniejsze gwiazdy w kosmosie. Znamy ich niewiele w Drodze Mlecznej, do tej pory skatalogowano ich zaledwie 600, na miliardy gwiazd w naszej galaktyce.
Gwiazdy WR mają duże masy, ale żyją krótko, zaledwie miliony lat, w porównaniu na przykład od Słońca, którego wiek oceniany jest na 4,6 miliarda lat. Cechą charakterystyczną gwiazd WR jest dominacja szerokich linii emisyjnych w widmie, szczególnie linii helu, azotu, węgla, tlenu oraz brakiem lub bardzo słabymi liniami wodoru. Zwykłe gwiazdy mają w swoich widmach raczej linie absorpcyjne i rzadko emisyjne.
Te szerokie linie emisyjne interpretuje się jako efekt obecności bardzo silnych wiatrów gwiazdowych. W przypadku, gdy obok znajduje się druga masywna gwiazda, wiatry te mogą zderzać się i tworzyć powłoki pyłu węglowego. Taki przypadek zaobserwowano dla WR 140 i jak dotąd był to jedyny obiekt, w którym przeanalizowano to zjawisko na dużą skalę.
Teraz, dzięki Kosmicznemu Teleskopowi Jamesa Webba, oraz badaniom prof. Noela Richardsona z Embry-Riddle Aeronautical University i jego studentów, udało się zaobserwować cztery kolejne systemy z gwiazdami WR i kilkoma pyłowymi otoczkami dookoła, podobnymi do tych wokół WR 140.
Dla WR140 udało się zidentyfikować na zdjęciach 17 koncentrycznych powłok pyłu otaczających układ dwóch gwiazd. Zbadano też zdjęcia dla systemów WR 48a, WR 112, WR 125 oraz WR 137. Badacze wskazują, że udało im się pokazać, że pył w tych systemach istnieje względnie długo, co najmniej 130 lat, a czasami nawet 300 lat.
Wskazano też, że pył ten może przedostawać się do ośrodka międzygwiazdowego, co powinno być uwzględniane w modelach formowania się nowych gwiazd z obłoków materii międzygwiazdowej. Pył jest bardzo istotny dla procesów powstawania gwiazd i planet. Jego podstawowymi źródłami są wiatry gwiazd w późnych etapach ewolucji oraz wybuchy supernowych.
Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie naukowym „The Astrophysical Journal”. Naukowcy planują kontynuację obserwacji, aby uzyskać widma pozwalające na określenie składu chemicznego ziaren pyłu i wywnioskowanie na tej podstawie, jaki ma dokładnie wpływ na chemię ośrodka międzygwiazdowego.(PAP)
cza/ agt/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
