Sama idea użycia nici DNA do budowy miniaturowych konstrukcji czy urządzeń nie jest nowa (konstruowano nawet prototypy robotów mających dostarczać leki w odpowiednie miejsce), jednak zespołowi doktora Bjorna Hogberga z instytutu Karolinska współpracującemu z kolegami z fińskiego uniwersytetu Aalto udało się ją wyjątkowo dobrze dopracować. Trzeba tylko wybrać na monitorze żądany kształt, by korzystający z odpowiedniego oprogramowania system wskazał, jakie odcinki DNA są potrzebne. Wystarczy wysłać „przepis” firmie zajmującej się syntezą DNA i zmieszać składniki w probówce, by konstrukcja uformowała się sama.

Długa nić DNA zwija się w taki sposób, że po utworzeniu skomplikowanej struktury jej koniec „powraca” do punktu wyjścia. Jako „zszywki” utrzymujące właściwy kształt stosowane są setki krótkich fragmentów DNA, dzięki odpowiedniej sekwencji łączących się z dwoma fragmentami głównej nici.

Powstałe struktury są na tyle stabilne, że można by je wykorzystać w biomedycynie. Na razie do celów demonstracyjnych udało się wykonać na przykład pręt, kulę, wielościan, ludzką sylwetkę, butelkę i figurkę króliczka o wymiarach liczonych w dziesiątkach nanometrów (miliardowych części metra). (PAP)

pmw/ krf/